Interview met Bert: “dankzij mijn vrijwilligerswerk doe ik weer mee. Ik bén iemand.”

Het is stil in het anders zo bruisende middelpunt van Jubbega. MFG de Kompenije is tot nader orde gesloten, vanwege de welbekende Corona maatregelen. Geen zacht geritsel in de bibliotheek, geen fanatieke sporters in de zaal en zelfs in de gangen van de basisschool klinkt geen aanstekelijke schaterlach. Het lijkt alsof de tijd even stil staat en het gebouw verlaten is. Hoewel, naast beheerder Anneke is ook vrijwilliger Bert Uneken gewoon nog aan het werk. Op gepaste afstand van elkaar natuurlijk. “Er is hier altijd wat te doen.”

Twee middagen in de week is Bert actief als vrijwilliger in de Kompenije. Hij is de technische man in het pand, allerlei hand- en spandiensten komen op zijn pad. “Als we gewoon geopend zijn, ligt er een schriftje op mijn bureau waarin de collega’s klusjes verzamelen en noteren, daar ben ik zo een halve middag mee bezig.” Denk aan het vervangen van lampen, de internetverbinding herstellen en versterken, maar ook het instellen van het ventilatie- en verwarmingssysteem. “In deze tijd zijn er minder ad hoc dingen en heb ik ruimte voor grote klussen die normaal gesproken blijven liggen of echt veel tijd vragen. Denk aan schilderwerk, kozijnen afbreken en vernieuwen, maar ook het opruimen van oud materiaal, flink schoonmaken en spullen naar een logische plek verplaatsen.” Bert bewaart het overzicht, coördineert de grootse opruiming en steekt zelf ook graag de handen uit de mouwen. “Alles wat ik tegenkom, pak ik op.”

Samen met de VSP’er een oplossing gevonden
Sinds een paar jaar is Bert betrokken bij de Kompenije. “Tsja, van het een kwam het ander eigenlijk. Het valt mooi samen zo.” Eigenlijk is het toevallig dat hij hier is. “Ik woonde al in Jubbega, maar kende niet veel mensen.” Bert verloor zijn baan en werd afgekeurd. “Toen ik thuis kwam te zitten, kon ik wel wat hulp gebruiken in de huishouding. Ik mistte de structuur en een systeem om dit voldoende bij te houden. Wanneer ik iets doe wat ik leuk vindt, kan ik me daar volledig op concentreren. Bij iets wat me eigenlijk niet interesseert, verlies ik de focus en word ik constant afgeleid door andere dingen.” Hij zocht contact met de VSP’er in de wijk, een medewerker van het Vrijwilligers Servicepunt van Caleidoscoop. “Ik kwam in contact met Anja en vroeg haar of er iets mogelijk was met een maatje of iets van een wederdienst. Bijvoorbeeld iemand die mij ging helpen in de huishouding en waarbij ik dan bijvoorbeeld ging behangen, om zo toch iets terug te doen.” Dat lukte niet. Anja vroeg door en al snel bleek Bert – met zijn technische achtergrond – erg handig te zijn. “Zij had contact met Anneke, de beheerder van MFC de Kompenije, en wist dat ze nog een technische man zochten. Al snel ging de bal rollen en kon ik daar aan de slag.” Via de Meitinker werder daarnaast hulp in de huishouding geregeld. Deze hulpvraag bleek niet het belangrijkste waar Bert naar op zoek was. “Ik heb meer structuur nu. En bovendien voel ik me weer nuttig in deze maatschappij. ‘Gewoon’ werken, dat zit er niet meer in. Op deze manier lever ik toch mijn bijdrage. Mooi opgelost zo.”

“Ik doe weer mee!” 
Zijn netwerk groeit snel. Hij leert steeds meer mensen kennen, via zijn vrijwilligerswerk. “Je wordt een vertrouwd gezicht in het pand, mensen weten je makkelijk te vinden. Ik heb in mijn eerste jaar als vrijwilliger meer mensen leren kennen dan in de vier jaren daarvoor!”

In de Kompenije zijn ook regelmatig leuke dingen te doen. Van voorstellingen tot presentaties, af en toe wipt Bert even langs. Hij woont tenslotte aan de overkant van het pand. “We hebben een prima geluidsinstallatie en mooi beeld, we hebben mooie live registraties van concerten gezien.” 

Iedere eerste vrijdag van de maand is hij betrokken bij het Repair Café, ook in MFC De Kompenije. “Er waren wel ideeën om dit aan te bieden in het dorp, maar de mankracht en technische kennis ontbrak. Toch was er wel behoefte aan. Niet iedereen kan meteen een nieuwe stofzuiger kopen als ‘ie stuk gaat. Dus help ik een handje mee. Ik probeer de betrokken vrijwilligers op gang te helpen en repareer zelf soms ook nog wat, als het de anderen qua techniek boven de pet gaat.”

Het werk wat hij doet is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. “Er horen bepaalde verantwoordelijkheden bij en dat vind ik belangrijk. Wanneer ik een keer niet kan dan haal ik het op een ander moment weer in.” Bert neemt zijn werk serieus en is blij met deze kans. “Ik doe weer mee!” 

Tekst door Sjoukje Werkman, foto’s door Elise Meijerink
Gepubliceerd in: GrootHeerenveen, editie mei 2020, p.30 (https://issuu.com/yingmedia/docs/gh05-20_mei2020_issuu)